Logboek V.A.M.

Dramaturge Nathalie Tabury stuurde een bericht uit de repetitieruimte van Vincent.Arthur.Marcel.

De ploeg van Vincent. Arthur. Marcel. is al sinds midden november, weliswaar op een zeer aangename manier, aan het ploeteren en zwoegen in het zwart repetitielokaaltje van Thassos. Met onze tafel bijna tegen het gaskacheltje geplakt (waardoor onze kleren soms begonnen te smeulen), koekjes en stokbrood met een gehaktbroodje, zaten we, naar mijn gevoel, op een eilandje. Een gezellige cocon waarin heel intens gewerkt werd en waarin gesprekken over het leven tot op het bot gevoerd werden. Er lag een roman op tafel waaruit we een toneeltekst moesten puren. Dit boek liet zich niet zo gemakkelijk bewerken. Elk woord van het boek werd gewikt en gewogen, tot we een speelbare tekst gedestilleerd hadden. Zo zijn we eigenlijk al die tijd rond de tafel blijven zitten. Om aan het eind van de rit in Thassos te beseffen dat de personages er staan en dat elke acteur zijn personage zeer precies aanvoelt. Er zijn twee kernwoorden die om de haverklap gebruikt worden tijdens de repetities: 'centraal!' en 'luxeprobleem!' . 'Centraal', omdat de sfeer, tussen alle ernst en diepgang in, ook heerlijk gezellig en onnozel kan zijn waardoor Piet, als regisseur, iedereen soms terug op de rails moet trekken. Maar ook 'luxeprobleem', omdat we zoveel opties voor scènes en spelinterpretaties hebben, dat we alleen maar een keuze moeten maken. Na een lange discussie over een zin, volgt dus regelmatig een 'Luxeprobleem!'.
Sinds dinsdag zijn we in Tielt gearriveerd voor de eindspurt naar de première. We zijn uit onze cocon. We zaten tot vandaag nog even aan een tafel, in het midden van de scène van Malpertuis. Ons gaskacheltje was weg. En eigenlijk is dat niet slecht. De overstap naar de zaal is altijd spannend, want hoe goed het proces ook verloopt en hoe enthousiast iedereen ook is, de stap naar de scène is groot. Zal je dezelfde energie van de tafel kunnen behouden? Of zoek je beter een andere? We zullen zien...
Er wordt ons verteld dat de verkoop van de voorstellingen goed loopt en De Standaard schrijft vandaag dat 'hun verwachtingen hoog gespannen zijn'.
Allemaal fantastisch nieuws voor ons natuurlijk, maar voor mij komt sinds deze week de buitenwereld ineens binnen. Met hun hooggespannen verwachtingen...
Ik hoop dat we ze kunnen inlossen, niet alleen voor het publiek, maar ook voor onszelf. Want onze verwachtingen zijn natuurlijk niet minder hoog...

Nathalie